Historia kościoła Saint-Denys de l'Estrée
Wykopaliska archeologiczne prowadzone w Saint-Denis ujawniły istnienie (w miejscu gdzie obecnie znajduje się obecnie polski Kościół) osady z okresu dynastii Merowingów (V-VIII wiek). Już w tamtym okresie istniał mały Kościół skonstruowany na szlaku Galloromańskim (la Via Strata). Znajdował się poza murami otaczającymi wioskę i był on poświęcony św. Dionizemu. Ówczesna fortyfikacja została skonstruowana na polecenie Karola Łysego, aby chronić osadę przed najazdami Wikingów.
Obecny kościół Saint-Denys de l'Estrée, nazywany popularnie przez mieszkańców Saint-Denis «Kościołem Nowym», został skonstruowany w XIX wieku. Prace nad kościołem były prowadzone równocześnie z pracami restauracyjnymi Bazyliki Katedralnej w Saint-Denis pod kierunkiem prestiżowego, francuskiego architekta Eugène Viollet-le-Duc.
Samo miasto Saint-Denis doznało wielu zniszczeń podczas wojen feudalnych (XIV i XV wiek). W pierwszej połowie XVII wieku szkoła duchowieństwa francuskiego zakładała tu liczne zakony. Niestety, podczas rewolucji wszystkie kościoły, oprócz Kaplicy Karmelitów, zostały zdewastowane i zburzone. Kaplica Karmelitów była zamknięta podczas rewolucji francuskiej i na nowo otwarta w 1795 roku. Znajdowały się w niej relikwie świętych męczenników: Denis, Rustique, Eleuthère. Ich uroczyste przeniesienie do Bazyliki w Saint-Denis odbyło się 20 maja 1819 roku. W związku z tym, że Kaplica Karmelitów była za mała na kościół parafialny, to władze miejskie postanawiają wybudować kościół. Pierwszy kamień został położony 20 kwietnia 1864 roku przy obecności arcybiskupa Paryża i pod nadzorem architekta Eugène Viollet-le-Duc. Budowa kościoła parafialnego zajmowała czołowe miejsce w debatach rady miejskiej i borykała się z wieloma trudnościami, które dotyczyły planowania przestrzennego. Koszty budowy kościoła były ogromne, jednak zostały one zaakceptowane i sfinansowane przez Radę Miasta Saint-Denis. Fundamenty Kościoła biorą swój początek w rowie starego wału obronnego zniszczonego przez wody Sekwany. Krypta, w której dziś mieści się Polska Kaplica, została wybudowana na polecenie ówczesnego burmistrza. W niej miały się znajdować salki katechetyczne i sklepy.
Nasz Kościół ma formę krzyża łacińskiego. Nawa posiada trzy przęsła pokryte sklepieniami krzyżowymi. Architektura kościoła charakteryzuje się arkadami i wysokimi oknami zdobionymi witrażami, które wraz z kościołem zostały wpisane na listę zabytków historycznych 23 lipca 1981. Głęboki chór przypomina chór kanoniczny lub monastyczny. Z przyczyn finansowych kościół zdobiony był bardzo skromnie, brakuje w nim rzeźb. Zaledwie tylko dwie figury aniołów ozdabiają dzisiejszą dzwonnicę. Prace budowlane zakończono już w 1867. Poświęcenie kościoła odbyło się 21 maja 1867 roku przez arcybiskupa Paryża Darboy. Świątynia zajmuje powierzchnię 1823 m2.
W kościele znajdują się duże organy symfoniczne, wykonane w 1868 roku przez Merklin Schutz. Są one wpisane na listę zabytków od 1987. W wieży Kościoła znajdują się cztery dzwony, które ważą 5875 kg. Zostały one wykonane w Rosier przez Martin Vercourt w Vosges. Były one poświęcone w dniu Konsekracji kościoła przez Arcybiskupa Paryża i zaotały one nazwane Gauloise, la Dionysienne, Louise i l’Impératrice.
4 października 2015 roku staraniem Wspólnoty Polskiej gromadzącej się w kościele Saint-Denys de l'Estrée, w nawie bocznej, zawieszono uroczyście Obraz Matki Bożej Częstochowskiej.
